Değişim

Zamanı gelmişti artık itiraf etmeliydi.. Peki kime? Kendisine.. Mutlu değildi bunu biliyordu zaten ama itiraf etmesi gereken şey; mutsuzluğunun nedeninin kendisinin değişmiş olmasıydı.

Eskiden değişim hep yenilik ve macera anlamına gelirken artık belirsizlik ve güvensizlik anlamına geliyordu. Çok mu tökezlemişti ki hayatında, şu anda bu kadar korkaktı? Belki de artık sadece büyümüştü..

Son zamanlarda kurtuluşunu hep başka bedenlerle geçirilen anlarda aramıştı. Kesinlikle işe yarıyordu ama sadece bir kaçıştı kurtuluş değildi. Neden hep başkasını arıyordu ki çözümü ondaymış gibi? Daha Başkası'na hazır bile değildi ki nereye arıyordu O'nu.

Küçüklüğünden beri hep hayal gücüne sığınırdı ama artık onu bile yapmıyordu. Umut denilen bir kavramı vardı, şimdi neredeydi acaba? Bu hale nasıl gelmişti?

Hayatında herşeyi alıp götürmeye çalışmıştı sanki hayat aldıklarıyla tartılıyormuş gibi. Belki de aldıkları değiştirmişti onu, bıraksa rahatlayıp mutlu olabilirdi büyük ihtimalle.

Tek bir kelime için bile bir sürü anlamı ve hayali olan biriyken şu anda tek renkten, tek nesneden oluşuyor olması gerçekten içler acısıydı. Yapabildiği en etkili şey kendini beklemeye almaktı belki bir gelişme olurdu ve tekrar hayata dönebilirdi.

Bekliyordu..