İçimde atom bombası patlamıştı sanki. Elimi kolumu hissetmiyor, kendimi öldürmek istiyordum. Biliyordum bugünün geleceğini ama neden şimdi? Neden o kız? Neden benim kadar imkansız biri?
Kafamda dönen sorular yüzünden sürekli kusuyordum. Artık vücudum bile isyan etmişti. Sadece sigara içebiliyordum ve içten içe ölüyordum.
Birden baktım ki, hayatımın en büyük saçmalamalarından birini yapıyorum yine. Artık sevgilim olamayacağını biliyordum, onu deli gibi istiyordum, dost kalmalıydık. Şuncacık üç düşünceyi oturtmam gerekiyordu. Düşünüyordum, kusuyordum, sigara içip tekrar düşünüyordum.
Bir sabah uyandığımda canımın yanmadığını anladım. Evet geçmişti. Birini seviyor olabilirdi, ben hala onu seviyor olabilirdim ama bunda bir sorun yoktu. Hayatımda ilk kez başıma gelmiyordu ya, buna da alışırdım.
Yavaş yavaş gülmeye başladım. Onunla arkadaşlığımı düzelttim, kendime yeni arkadaşlar buldum. Güldüm eğlendim. Hayatıma devam ettim
Ama ona sevgilim diyememek hala biraz olsun yakıyor canımı. O kadar da olacak artık.
Neden senınle bırlıkteyken baskasıylayım dıyebılıyor.. neydı eksık olan? ya da ondakı fazlalık.. bunu bende yasadım.. kızdım uzuldum dagıldım toparlandım olmuyor dedı elektırık alamıyorum dedı .. nasıl yaa okadar zamandan sonramı fark ettı bunu?
ReplyDeleteÖyle değil. Biz ayrıydık zaten. Ama bu ne birbirimize dediğimiz "seni seviyorum"ları ne de birbirimizi istememizi engelliyordu. Ben onu unutmak istemiyordum, o bana aşık olmak istemiyordu.
ReplyDeleteSonuç olarak ikimiz de başarılı olduk ve ağzına sıçılan ben oldum.
Soyle bır cvpla karsılasıyorsun.degılmı ? .; ben sana birsey vaad etmedımkı..!!!! boyle rahatca sıyrılabılıyorlar işte!!!
ReplyDeleteAslında düşündüğümde, bana yapacakları için önceden özür dilemişti. Bana gerçekten hiç bir şey vaad etmemişti. Benden de bir şey istememeişti. Hep "oluruna bırak, bırak yaşayalım" dedi. Dinleseydim böyle olmayabilirdi.
ReplyDeleteOluruna bırak mantıgı bizimkiyle aynı işlemıyor işte sorun orda.. onlar duygusal degıl tensel haraket edıyorlar sadece.. ama bızım dogamız geregı bız oyle davranamıyorum hadı ılk zamanlarda belkı ama daha sonra alısıyoruz alıskanlıklarımızda ozleme donusuyor.. ozlem gırdımı ıste olay uzuntuye baglıyor.. o ılgısız davrandıkca canın daha fazla acıyor..
ReplyDeleteAslında bu duygular zincirinde hep biz kayboluyoruz. Karşı tarafın da üzüldüğünden eminim ama; bunca sıkıntı, duygu boşalması falan hep bizim başımıza geliyor. Biraz olsun sağlam basamıyoruz yere ki her gelen hemen dağıtıyor.
ReplyDeleteCunku kırık dokuk kalbımızı ısıtacak bırını ıstıyoruz..
ReplyDeleteSıcakken her şey güzel geliyor da gittiler mi, tuz buz.
ReplyDelete