Bazen çok anlık yaşarsın ve sonrasında unutursun, küçük detayları ya da neden o anları yaşadığını. İşte şu anda ben de bu anlardan bahsetmek istiyorum ne kadar sallamasam da, aslında zaman içinde küçük ama derin anların son zamanlarda inkar edilemez etkileri oldu üstümde.
Çoğunlukla sonuçlarına daha sonraki daha akıllı "ben"in katlanmasına razı oluyorum. Ancak o akıllı "ben"in tepkileri de o anlar kadar derin olabiliyor. Ve ister istemez kendi kendime kızmaya başlıyorum. Neden o anlar bu kadar çelişkiye sebep olabilecek kadar değerli ki? Neden tekrarlanmasına izin veriyorum ki?
İşte burda aslında kendim olmaktan yorulduğum sonucuna varıyorum. O anların aslında sadece ya tutarsa diye yaşadığım küçük kaçamaklar olduğunu anlıyorum ve tutmayınca hayal kırıklığı yaşayıp yine güvenli olan kendi kişiliğime bürünüyorum.
Aslında bu konuda tek başıma değilim, farkındayım ki insanlar da hayatlarını hep o ümitle hep o anlarla yaşıyorlar ama bunların hiç birinin etkisini anlayamıyorlar. Ben ki bu yazıyı yazacak kadar takmışım anlarıma, hayatıma bir süre daha bu anların yönetmesine izin vererek devam edeceğim.
No comments:
Post a Comment